Cień Hiroszimy

ANDRZEJ WRÓBLEWSKI

 

Pawilon Czterech Kopuł - Wrocław

Kompozycja ta prezentuje wyjątkową formułę malarstwa Andrzeja Wróblewskiego, opartą na

syntezie realizmu i abstrakcji oraz operowaniu wyraźnym konturem i płaską plamą koloru.

Obraz przypomina tragedię japońskiego miasta i jego mieszkańców – historię autentycznej

dematerializacji ciał, po których pozostały jedynie cienie wtopione pomiędzy ruiny.

(Anna Chmielarz, Iwona Gołaj)

*****

Postać na tyflografice została wykonana na poziomie tła. Jej obrys został zagłębiony aby podkreślić zamysł autora. Dotykając odczuwamy najpierw szorstki kontur wykonany węglem, później znajdujemy wtopioną w tło sylwetkę.

*****

Od 1947 głównym tematem jego malarstwa był człowiek, ale wykonywał także prace eksperymentalne, inspirowane socrealizmem i abstrakcyjne. Ulubione techniki to malarstwo olejne, gwasz, rysunki, grafika (w tym monotypia). W twórczości Wróblewskiego widać zadumę nad człowiekiem i jego losem, a także dramatyzm będący reminiscencją jego wojennych przeżyć (cykl „Rozstrzelania” 1948-1949). Na początku lat 50. malował obrazy w stylistyce socrealizmu („Fajrant w Nowej Hucie” 1953).

Do swojej dawnej stylistyki wrócił po 1955. W okresie tym tworzył sugestywne, metaforyczne obrazy, nawiązujące do codzienności („Kolejka trwa”, „Szofer” 1956). Twórczość ostatnich lat Wróblewskiego cechuje profetyczna obsesja związana ze śmiercią („Ukrzesłowienie II”, „Nagrobki”, „Cień Hiroszimy I” 1957).

(https://pl.wikipedia.org/wiki/Andrzej_Wróblewski_(malarz)